19 oktober: van Picton naar Wellington.

Vandaag maken we de overtocht naar Wellington. We staan vroeg op want vertrekken zonder een kop koffie op te hebben is er niet bij.
Gisteren waren we beiden een beetje verbaasd dat we een uur voor vertrek op de terminal aanwezig moeten zijn maar bij aankomst zien we dat men die tijd echt wel nodig heeft.
Eerst werd er zo'n 600 meter trein met containers naar buiten gereden in 4 rijen en nadien ook weer vervangen door 4 rijen. Wij vroegen ons al af hoe wij er nog bij moesten. Toen werden de vrachtwagencombinaties ingeladen, de personenauto's en toen de campers. Toen we het schip op reden bleek dat alle vrachtwagens met hun neus onze kant op stonden, die waren dus gewoon even gekeerd in het ruim. Toen wij op onze plek stonden waren er 4 rijen met wagens die met de neus weer richting Picton stonden en 2 rijen auto's met hun neus in de vaarrichting stonden. De lengte van het schip is 184 meter en ruim 20 meter breed. Van de treinstellen was op ons niveau niets te zien maar nadat ik 'per ongeluk' een verkeerde deur nam zag ik ze staan. Elke wagon was aan de vloer van het schip verankerd. Die verankering geldt ook voor de vrachtwagens.
De zon schijnt dus zelfs op het bovendek is het goed te doen om foto's te maken. Richting Wellington steekt de wind meer op, maar daar staat de stad bekend om.
Op de camping kletsen we bij met meer reizigers en draaien een wasje.
Morgen gaan we Wellington verkennen. Het Te Pape museum moet je gezien hebben zegt men. Morgen weet ik er meer over.